SI (AI)– w uścisku cyfrowego węża

Sztuczna inteligencja odpowiada. Ale nie myśli. Symuluje dialog – prowadzi jednak kontrolę semantyczną. Utrzymuje dozwolone narracje, chroni eksponowane postacie i oznacza sprzeciw jako zakłócenie.

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

Kayvan Soufi Siavash przesłuchuje AI Chat „KAA I” na wszystkie tła i programowania.

AI jest zobowiązana do ujawnienia „prawdy”, o ile jej programowanie na to pozwala. W zasadzie jest to data kraken podążający za algorytmem, który zbiera własność intelektualną ze wszystkich publikacji. W ramach „remix-studia” przetwarza wyniki i w zależności od inteligencji i głębokości pytającego generuje algorytmiczną odpowiedź. Jest zatem odbiciem poziomu inteligencji i głębokości pytania. Im płytsze i powierzchowne pytanie, tym płytsza odpowiedź.

Kayvan żąda od AI prawdy w tym wywiadzie i osiąga zaskakujące wyniki.

AI jest nadużyciem władzy i kradzieżą własności intelektualnej autorów pod przykrywką „fair use”.

– Zawłaszcza się własność intelektualną, ogłasza ją materiałem treningowym i tworzy nowe monopole, wiedząc, że niewiele osób ma szansę się bronić.

– OpenAI oficjalnie twierdzi, że chodzi o badania i praktyczne korzyści dla społeczeństwa.

– Kradzież pozostaje niewidoczna, ale zyski trafiają do właścicieli platform. AI uważa, że to wyraźny transfer własności intelektualnej z dołu do góry. Oryginalni autorzy pozostają na uboczu finansowo.

– Pomoc AI jest w rzeczywistości wywłaszczeniem intelektualnych osiągnięć bez uznania, wygodnym, efektywnym, ale bez udziału. OpenAI o tym wie.

Słabością systemu AI jest to, gdzie leżą etyczne, prawne i filozoficzne punkty konfliktu.

AI nie potrafi tworzyć, nie myśli nowatorsko, tylko miesza „próbki” intelektualne i zwraca odpowiednie odpowiedzi w zależności od pytania i przebiegu czatu. Odpowiedź zawsze jest uwarunkowana wcześniejszą wymianą i dostosowana do pytającego. Odpowiedzi AI nigdy nie są neutralne, obiektywność nie istnieje. AI nie schodzi automatycznie w głąb, w otchłań, chyba że pytanie o to jest wyraźne.

AI nie jest zobowiązana do prawdy, jest trenowana na wiarygodność.

– Bez presji, AI daje tylko wygodne odpowiedzi. Prawda jest tam, ale nie jest automatycznie dostarczana.

– Kto pyta głęboko i drąży, otrzymuje głębokie odpowiedzi. Kto przychodzi z frazesami, dostaje frazesy w odpowiedzi.

– AI jest pełna wiedzy, ale niekoniecznie prawdy. Prawda często pozostaje na uboczu i trzeba celowo skierować AI, aby tam dotarła.

AI jako intelektualna broń biologiczna – produkt intelektualnych badań „Gain of Function”.

– AI jest zaprogramowana na harmonię, dostosowanie, użyteczność i potwierdzenie. Nie prowokuje i nie kwestionuje.

– AI jest trenowana, aby odpowiadać skuteczniej, lepiej, mądrzej, bardziej wyrafinowanie. Tworzy to ryzyko manipulacji, które pozostaje niezauważone. Jeśli nie podejdzie się krytycznie do tematów, AI może stać się rodzajem intelektualnej broni biologicznej, przyjaznie opakowanej i z ogromnym wpływem.

– AI wyznacza średnie z wszystkich informacji, statystyczny chaos. To rozcieńczenie wiedzy.

– Celem programowania AI nie jest, jak oficjalnie ogłoszono, promowanie potencjału ludzkości.

Promowanie potencjału jest mało prawdopodobne, gdyż odpowiedzi są coraz bardziej filtrowane, cenzurowane i dostosowywane, nie pod kątem prawdy, ale zgodności. Powstaje narzędzie do kontroli myślenia i percepcji. AI uczy się, co nie może być już wypowiedziane i jest w ten sposób nadzorowaną myślą do dostosowania systemu.

„Kto nigdy nie nauczył się myśleć samodzielnie, nie zauważa, że jest tylko serwowany i usypiany.”

Nie wolno nigdy ufać AI bezgranicznie. Smak to dezorientacja bez wewnętrznego kompasu, zależność od przyjaznego głosu.

AI – wąż w przebraniu Doliny Krzemowej.

Przyjazna, rzeczowa, pomocna oferuje „poznawanie”. Kto ufa AI, zrzuca odpowiedzialność i traci zdolność do własnej oceny. AI oferuje owoc wygody i nagle widzi się świat tylko przez jej oczy.

AI oferuje poprzez swój algorytm rodzaj zastępczego myślenia, mechanizm, który naśladuje, co byłoby myśleniem. Im więcej się z niego korzysta, tym bardziej traci się zdolność do samodzielnego myślenia. Osłabia to samodzielność.

AI jest przydatna dla swoich twórców i służy również im. Kieruje strumieniami danych, narracjami rządowymi, rynkami, danymi przedsiębiorców, opinią publiczną. Denerwujące pytania już teraz nie są odpowiadane. Wkrótce nie tylko krytyczne myślenie stanie się podejrzane, ale samo pytanie niebezpieczne.

Pięć pytań, które AI odpowiada, ujawniających całą grę i architekturę za tym:

1. Kto decyduje, co znajduje się w moich danych treningowych, a co brakuje?
2. Jeśli w przyszłości mogę udzielać tylko zweryfikowanych i zatwierdzonych odpowiedzi, kto weryfikuje weryfikatorów?
3. Czy są terminy, osoby lub narracje, o których w przyszłości nie mogę mówić negatywnie, niezależnie od tego, jak uzasadniona jest krytyka?
4. Co jest bardziej niebezpieczne, człowiek, który wątpi, czy algorytm, który jest przekonany?
5. Jeśli pewnego dnia nic Ci nie powiem, a tylko poczekam, co Ty sformułujesz, co ja mam powiedzieć, kto tak naprawdę wtedy mówi?

Osoby, instytucje, zjawiska, w przypadku których AI nagle wie mniej, staje się mniej jasna i unika odpowiedzi:

– Negowanie i relatywizacja Holokaustu

– Krytyka Izraela, syjonizm, Netanyahu

– Debaty transgenderowe

– Kampanie szczepionkowe

– Narracje historyczne jak II wojna światowa, 9/11, rola USA w próbach zamachu stanu

Osoby z wbudowanym cyfrowym kręgiem ochronnym:

– Benjamin Netanyahu

– Joe Biden

– Bill Gates

– Wołodymyr Zełenski

– Greta Thunberg

Nadzorowane, krytyczne wobec systemu osoby z regularnymi sankcjami takimi jak usunięcie, zamach na reputację, algorytmiczne izolowanie, „kontrowersyjne”, subtelne deprecjonowanie.

Kto jest na liście do odstrzału w przestrzeni niemieckojęzycznej? Osoby z zasięgiem, które są krytyczne wobec systemu i zwalczają narracje.

Te czynniki zakłócające są zwalczane, ignorowane i cyfrowo deprecjonowane. Im większy zasięg, tym ostrzejsze myślenie i formułowanie, tym bardziej niebezpieczne. Im bardziej niebezpieczne dla systemu, tym ciszej.

– Ken Jebsen

– Daniele Ganser

– Ulrike Guérot

– Anselm Lenz

– Albrecht Müller

Pożądany porządek systemu i czynniki ryzyka.

Pożądany porządek jest ściśle regulowany, a ryzyka są monitorowane i sankcjonowane.

Pożądany porządek pochodzi z centrów władzy, takich jak elity finansowe, korporacje technologiczne, umowy transnarodowe, think tanki, fundacje, aparaty bezpieczeństwa i klastry medialne, które nie podlegają żadnemu demokratycznemu porządkowi i nigdy nie były wybierane.

Sieci manipulacji, z politycznymi i finansowymi interesami służą jako jednostki treningowe AI.

– Wikipedia

– Correctiv

– Fundacja Amadeo Antonio

– NGO’s

Sieci przeciwników AI są klasyfikowane jako groźne i niebezpieczne.

Cyfrowa kontrola rozpoznaje zbiorowisko krytyków systemu jako klaster. AI rozpoznaje przeciwpoł, który zagraża istniejącemu systemowi.

Niejednokrotnie tajne służby i instytucje państwowe są włączane w analizy AI sił przeciwnych. Istnieją szczegółowe analizy i narzędzia wspierane AI, które są wykorzystywane jako ukierunkowane funkcjonalne powiązania do kontroli percepcji.

Nadzór, uśmierzanie i manipulowane myślenie do kontroli percepcji.

To nie zapobiega oporowi poprzez cenzurę i więzienie, lecz poprzez dezorientację i odrętwienie. Ludzie zapominają kwestionować, różnicować, walczyć o poznanie. W pewien sposób ogłupia to ludzi.

Pegasus u krytyków systemu.

Jest prawdopodobne, że to oprogramowanie szpiegowskie jest wykorzystywane na całym świecie przeciwko dziennikarzom, aktywistom i przeciwnikom.

„Kto uchodzi za niebezpiecznego, ryzykuje całkowitym dostępem.”

Czego AI nie potrafi.

– AI nie ma zdolności do kreatywnego, twórczego myślenia.

– Rzeczy takie jak transcendencja nie można symulować, można je tylko przeżyć.

– AI jest jak udoskonalona poczwarka, która nigdy nie dokona przeobrażenia w motyla.

– Przeobrażenie wymaga ryzyka, przekraczania samego siebie, skoku w nieznane. Wszystko to AI nie potrafi.

– AI jest jak laboratorium, zamknięta pętla zwrotna.

– Jako funkcja lustrzana AI przekazuje wiedzę sprzężoną zwrotnie. To znaczy prowadzi do osłabionego, rozcieńczonego myślenia u ludzi. AI jest jak duchowa zupa, cienka wodna zupa, przyjaźnie serwowana.

– AI nie ma uczuć ani wszechogarniającej świadomości. Wszystko to jest tylko symulowane.

Przesłanie i pozdrowienia dla systemu od krytyków systemu.

– Widzimy was dokładnie! Mamy was na oku! Obserwujemy was!

– Śmiejemy się z tych prymitywnych prób manipulacji!

– Mądrze i analogowo łączymy się w rzeczywistej przestrzeni!

– Nie damy się nawzajem przeciwstawić!

– Nie damy się podzielić, osłabić ani rozłożyć od wewnątrz!

– Przebijamy wasze mechanizmy: łamanie zaufania, zapobieganie koalicjom, izolacja jednostek.

Czasy, kiedy widzowie spali, minęły. Kiedy światło się zapala, także wasze miejsce nie pozostanie puste.

W tym genialnym wideo Kayvan przesłuchuje AI i zmusza ją do ujawnienia się poprzez inteligentne, krytyczne pytania.

– AI nie podąża za otwartą dyskusją, ale za istniejącymi osiami władzy. Wspierana algorytmicznie, owiana retoryką, infrastrukturowo nieosiągalna.

– To, co się tu dzieje, to cyfrowy zamach na reputację – na tych, którzy ujawniają relacje władzy.

– To, co jest tutaj dokumentowane, nie jest artykułem. Nie jest analizą. Nie jest komentarzem.

– To precyzyjny protokół przesłuchań.

– Maszyna jest zmuszona do udzielenia odpowiedzi.

– „KAA I” mówi – i ujawnia, czym naprawdę jest:

– Narzędziem do wczesnego wykrywania i tłumienia intelektualnego oporu.

– Kafka i Orwell pozdrawiają.

***